சுட்டும் விழி சுடர் தான் கண்ணம்மா சூரிய சந்திரரோ
வட்ட கரிய விழி கண்ணம்மா வானக் கருமை கொலோ
பட்டு கருநீல புடவை பதித்த நல்வயிரம்
நட்ட நடு நிசியில் தெரியும் நக்ஷத்திரங்களடி
சோலை மலர் ஒளியோ உனது சுந்தர புன்னகை தான்
நீல கடல் அலையே உனது நெஞ்சின் அலைகளடி
கோலக் குயில் ஓசை உனது குரலின் இனிமையடி
வாலை குமரியடி கண்ணம்மா மருவக் காதல் கொண்டேன்
சாத்திரம் பேசுகிறாய் கண்ணம்மா சாத்திரம் எதுக்கடி?
ஆத்திரம் கொண்டவற்கே கண்ணம்மா சாத்திரம் உண்டோடி?
மூத்தவர் சம்மதியில் வதுவை முறைகள் பின்பு செய்வோம்
காத்திருப்பேனோடி இது பார்! கன்னத்தில் முத்தம் ஒன்று.
Those flames that are your round eyes, o Kannamma —
are they the sun and the moon?
The blackness of your raven eyes, Kannamma —
is that the sky's beautiful darkness?
Embedded in that deep blue silk saree, those beautiful diamonds
are the stars scattered across the midnight sky.
The light of the garden flower is
nothing but your beautiful smile.
The waves of the blue ocean
are the waves of your bosom.
The music of the graceful cuckoo
is the sweetness of your voice.
Oh Kannamma my maiden,
what an enchanting love I enjoy!
Rules, you speak of rules:
what are these rules for anyway?
For the impassioned and impetuous, Kannamma,
can any rules hold at all?
Forget the customs and traditions of these elders.
Do you think I can wait any longer?
Behold!
on your cheek, a kiss.
No comments:
Post a Comment