Just a place to jot down my musings.

Sunday, October 31, 2010

சுட்டும் விழி ("Suttum Vizhi")

தமிழ் மொழி என் தாய்மொழியாக இருந்தும் எனக்கு அதில் எழுத படிக்க தெரியாது. 'ர'-வுக்கும் 'ற'-வுக்கும் வித்தியாசம் அறியாத எனக்கு பாரதியார் போன்ற மஹாகவியின் கவிதைகளை பற்றி பேச ஒரு அதிகாரமும் கிடையாது. ஆனாலும் இன்று நான் அவர் இயற்றிய ஒரு கவிதையின் பொருள் ஆங்கிலத்தில் தெளிவிக்க முயற்சி செய்ய போகிறேன். தமிழர்களே! என்னை மன்னிக்கவும்!


சுட்டும் விழி சுடர் தான் கண்ணம்மா சூரிய சந்திரரோ
வட்ட கரிய விழி கண்ணம்மா வானக் கருமை கொலோ
பட்டு கருநீல புடவை பதித்த நல்வயிரம்
நட்ட நடு நிசியில் தெரியும் நக்ஷத்திரங்களடி

சோலை மலர் ஒளியோ உனது சுந்தர புன்னகை தான்
நீல கடல் அலையே உனது நெஞ்சின் அலைகளடி
கோலக் குயில் ஓசை உனது குரலின் இனிமையடி
வாலை குமரியடி கண்ணம்மா மருவக் காதல் கொண்டேன்

சாத்திரம் பேசுகிறாய் கண்ணம்மா சாத்திரம் எதுக்கடி?
ஆத்திரம் கொண்டவற்கே கண்ணம்மா சாத்திரம் உண்டோடி?
மூத்தவர் சம்மதியில் வதுவை முறைகள் பின்பு செய்வோம்
காத்திருப்பேனோடி இது பார்! கன்னத்தில் முத்தம் ஒன்று.




Those flames that are your round eyes, o Kannamma —
        are they the sun and the moon?
The blackness of your raven eyes, Kannamma —
        is that the sky's beautiful darkness?
Embedded in that deep blue silk saree, those beautiful diamonds
        are the stars scattered across the midnight sky.


The light of the garden flower is
        nothing but your beautiful smile.
The waves of the blue ocean
        are the waves of your bosom.
The music of the graceful cuckoo
        is the sweetness of your voice.
Oh Kannamma my maiden,
        what an enchanting love I enjoy!


Rules, you speak of rules:
        what are these rules for anyway?
For the impassioned and impetuous, Kannamma,
        can any rules hold at all?

Forget the customs and traditions of these elders.
Do you think I can wait any longer?
Behold!
        on your cheek, a kiss.

No comments:

Post a Comment

Why pearls, and why strung at random?

In his translation of the famous "Turk of Shirazghazal of Hafez into florid English, Sir William Jones, the philologist and Sanskrit scholar and polyglot extraordinaire, transformed the following couplet:

غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ

که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را


into:

Go boldly forth, my simple lay,
Whose accents flow with artless ease,
Like orient pearls at random strung.

The "translation" is terribly inaccurate, but worse, the phrase is a gross misrepresentation of the highly structured organization of Persian poetry. Regardless, I picked it as the name of my blog for a number of reasons: 
1) I don't expect the ordering of my posts to follow any rhyme or reason
2) Since "at random strung" is a rather meaningless phrase, I decided to go with the longer but more pompous "pearls at random strung". I rest assured that my readers are unlikely to deduce from this an effort on my part to arrogate some of Hafez's peerless brilliance!

About Me

My photo
Cambridge, Massachusetts, United States
What is this life if, full of care,
We have no time to stand and stare.
—W.H. Davies, “Leisure”